συνείμαρται

Α

απρόσ.

1. είναι επίσης καθορισμένο από τη μοίρα

2. (το ουδ. πληθ. μτχ. ως ουσ.) τὰ συνειμαρμένα

αυτά που έχουν επίσης καθοριστεί από τη μοίρα («ἔστι τε εἱμαρμένα τρόπον τινὰ καὶ ταῡτα... ἐκείνοις συνειμαρμένα», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + εἴμαρται «είναι γραφτό τής μοίρας, είναι προορισμένο να συμβεί»].